Tsiattista-Poiimata-Gnwmika

Η στρατα ηταν δυσκολη, εφυσαν τζιαι αγιαζιν
αντα τζιαι ξεκινησασιν, επιαν τους το μαραζιν.
Τζιαμε που λοαρκαζασιν πισω για να στραφουσιν
θωρουν θκιο περτικους ομπρος τζιαι κατι μουρμουρουσιν

Γεια σας περτιτζια πλουμιστα. Μα ηντα που μουρμουρατε;
Μ' ετσι τζιαιρο που έχουμε, που σιωσετε τζιαι πατε;
Εσιει τζιαι τζυνηους δαμε, γυρευκουν περτικουθκια
χωστειτε οσπου ε γληορα, αλλου τα μουσκουρουθκια

Εσεις ηντα που καμνετε, πουλλουθκια μια μπακκιρα;
ηνταλως τζιαι φκηκετε μ' ετσι τζιαιρο στη γυρα;
Παντως εφκαριστουμεν σας για τουτο το χαπαρι
Μα τζιηνοι που ηδετε πρηχου, σωρευκουσιν καππαριν.

Ο στρουφος που 'τουν αρχηγος υψωνει το κορμι του.
Οι αλλοι θκιο που πισω του, τζιαι ζαωσε το δι του.
"Παμε στη Σκαλα, περτιτζιοι. Εβαλαμεν το ταμα
εσιει που σηερο πουλια, πολλα μηαλο πραμα"

Τουτη κουβεντα που λαλεις, πιστευκω εσιει βαση
το φτι μας κατι επκιαε, για τουτο το πετασι.
αν ενι να 'ρτουμε τζιαι μεις να παμεντε παρεα
επηαμε περσι, που λαλεις, του Αποστόλου Αντρέα

Tζ'αφου εφτερατζισασιν τζ'εφκην τους η ψυσιη
εφτασαν εις την Λαρνακα τζαμε στην αλυτζη.
Εισιεν πουλια συναμενα πολλων ειδων κουπαθκια
θωρουσασιν οι στρουφοι μας τζι' ετρυφασιν τα μμαθκια.

Εισιεν φλαμινγκο,ερωδιους τζιαι σιηνες τζιαι παπυρες
τζιαι μες το παρκο του ΤΤεκκε,αδρωποι επιναν μπυρες.
Oι στρουφοι τζιαι οι περτιτζιοι, οι πεντε οι λεβεντες
εκατσαν πας σενα δεντρον τζ'ακουασιν κουβεντες.

Τα σιερενια τα πουλια,λαλουντα αεροπλανα
εμαθασιν οι φιλοι μας τζιαι βκαλαν νεα πλανα.
Μες τ'αερποπλανα εμαθασιν πως μπαινουν οι αδρωποι
σε λλυιν ωρα μανιχα, φτανουσιν στην Ευρωπη.

Αντα τζε ειδαν τα πουλια τζαι μαθαν το ονομαν τους
μια απορια γεννηθηκεν μεσα εισ' τα μυαλα τους
"Τι τρωσιν τουτα τα πουλια τζαι σωννουν τοσο βαρος ?
μα τζαι την ωραν που πετουν εχουσιν τοσο θαρρος "

Τζαι εκουρτιστικαν μονομιας να πασιν να ασκοπισουν
να βρουν ταιστρες των πουλιων μεσα τσιμπουρισουν.
Οι στρουθοι αππωθηκασιν , μα τζαι τα 2 περτιτζια,
πως αμμαν φαν θα γινουσιν αππαροι με καλλιτζια...

Τζιαι επετασαν μονομιας στ'αεροπλανα πασιν
που τουντο μαικο φαι τζιοι φιλοι μας να φασιν
τζ'ηταν χαρουμενοι πολλα τζιαι καμναν γιουχαουθκια
αρκεψαν να χορευκουσιν τζιαι να λαλουν τραουθκια:

"Πεντε φιλουθκια ειμαστε παρεα αγαπημενη
τζιαι ασκοπουμεν ναβρουμεν, τροφη την μαγεμενη
ενα μοναχα θελουμεν μοναδικη μας εγνοια
να μοιασουμεν εις τα πουλια, τζεινα τα σιδερενια."

Τζιαμε που εχορευκασιν τζιαμε που τραουδουσαν
τζιαι τες ταιστρες των πουλιων να εβρουν ασκοπουσαν,
θωρουσιν ενα φορτηγο που τζειν' τα βυτιοφορα
που ερεσσεν που διπλα τους τζ'εισιεν μεαλην φορρα.

Εσιη τζαιερο που σκεφτουμουν ηντα πονα γραψω
μα τωρα αποφασισα μητασας να συνταξω.
θα ηθελα ρε φιλοι μου για αρκυν εγιω να σιερετησω
τζιε να σας πω τη γνωμη μου πριχου να αρκινισω
Σας ευχομαι οτι καλλυττερο που τα βαθη της ψυσιης μου
να γραφεται τραουδκια ομορφα τζιε να με πεζεται μαζι μου
Εδκιαβασα με προσοχη τζιε τες τεσσερις σελιδες
τζιε βκαλω το συμπερασμα πως ησαστε ατσιδες
Θα ερτω παλι υστερα να σας καρτσιηλατησω
να πουμε τραουδκια καμποσα μητασας να τσιαττισω

demetris wrote:Εσιη τζαιερο που σκεφτουμουν ηντα πονα γραψω
μα τωρα αποφασισα μητασας να συνταξω.
θα ηθελα ρε φιλοι μου για αρκυν εγιω να σιερετησω
τζιε να σας πω τη γνωμη μου πριχου να αρκινισω
Σας ευχομαι οτι καλλυττερο που τα βαθη της ψυσιης μου
να γραφεται τραουδκια ομορφα τζιε να με πεζεται μαζι μου
Εδκιαβασα με προσοχη τζιε τες τεσσερις σελιδες
τζιε βκαλω το συμπερασμα πως ησαστε ατσιδες
Θα ερτω παλι υστερα να σας καρτσιηλατησω
να πουμε τραουδκια καμποσα μητασας να τσιαττισω

Δημητρη μου σε σιερετω νασιεις καλην 'βτομαδα
σιηλια καλωσορισματα που ηρτες στην ομαδα
μιαλην τιμην μας μας εκαμες που μπηκες στην παρεα
στεκουμεν ουλλοι προσοχη τζ'υψωνουμεν σημαια

Αδρωπος εμπην βαρετος μητα μας να τσιαττισει
να πει τραουθκια καμποσα να μας ευκαριστησει
Αδρωπος πον περηφανος πατα τζιαι τριζει ο τοπος
οποιος γυρεψει να του μπει εν να του μεινει ο κοπος.

demetris wrote:Εσιη τζαιερο που σκεφτουμουν ηντα πονα γραψω
μα τωρα αποφασισα μητασας να συνταξω.
θα ηθελα ρε φιλοι μου για αρκυν εγιω να σιερετησω
τζιε να σας πω τη γνωμη μου πριχου να αρκινισω
Σας ευχομαι οτι καλλυττερο που τα βαθη της ψυσιης μου
να γραφεται τραουδκια ομορφα τζιε να με πεζεται μαζι μου
Εδκιαβασα με προσοχη τζιε τες τεσσερις σελιδες
τζιε βκαλω το συμπερασμα πως ησαστε ατσιδες
Θα ερτω παλι υστερα να σας καρτσιηλατησω
να πουμε τραουδκια καμποσα μητασας να τσιαττισω

Μια παριμοια που λαλει για το καλο το πραμα
για τουτη τη περιπτωση ειναι κομμενο ραμμα
Αρκησε ο father μου, μαζι μας να τσιαττισει
μα ειπαμε για το καλο... Σιουρα εννα 'ρκησει

Εφτυς ελαωθηκασιν τζιαι εκατουρηθηκαν
εκοπηκεν τους η μιλια τζιαι πανικοβληθηκαν
Μα νναμπο τουτο που δαμε, λαλει το περτικουι
τζι' ομπρος που τζινο το πουλλιν εν οπως το μωρουι!!!

Οϊ, εγιω εφοηθηκα. Αλωπως εννα φυω.
εχω τζιαι τη γεναικα μου τζιαι τα μωρα σκολειο
Χαλαλι τους τζιαι η τροφη τζιαι οτι τα ταϊζουν
εσιει ενα δεκαλεπτο, τα κοκκαλα μου τριζουν

Τζι' αλλοι εφοηθηκασιν, μα ποϊν εφατσισαν
να λυσουν το μυστηριο αρκης αποφασισαν
Αμεσως εκαλαραν τον να μεινει στη ομαδα
να 'βρουν το μαικο φαϊ τζι' ας ητουν τζιαι σουμαδα

Ευκαριστω σας φιλοι μου για τα καλα σας λογια.
τζιε τωρα ανοιω θεμα ομορφο μαζι για νατα πουμε
να πουμε για τις ομορφες για τζιηνες παγαπουμε

Τα γρονια ευκολα περνουν σαν το νερο στ"αυλατζιη
Τζιε καθε μερα σιλοιζουμε τη κορη του Μαρατζιη
Τη κορη που αγαπησα τζιε μου την εδιουσαν
ηταν αρκοντες πολλα με μαλια τζιε χωραφκια ποδα
ουτε που εδικλουσαν
ετσι αποφασισα την τσεντα μου να σασω
να παω ηστην ξενηθκια περκιμον την ξηχασω
εσταθηκεν αδυνατον να φυη που το νου μου
τζιε ενα γραμμα εγραψα εγιω ηστους δικους μου
εκατσα τζιε ξυστορησα το ντερτι το μιαλλον
που σιηζη τη καρτουλα μου αντα πλεξε με αλλον

Απ’ όλα τ’ άστρα τ΄ ουρανού

ένα είναι που σου μοιάζει

κείνο που βγαίνει την αυγή

κι όλα τα σκοτεινιάζει!

Eιδασιν το φορτηγο που πηεν παρακατω
σε λλιον εσταματησεν στ'αεροπλανο που κατω
Θκυο νοματοι εφκηκασιν μεσα που την καμπινα
τζι'εφτυς εποτυλιξασιν τον λαστιχοσωληνα.

Την ακρα του ετραβησαν την πανω στ'αεροπλανο
τζι'ανοιξαν την καταπακτην που ηταν τελεια πανω.
Απ'οτι εκαταλαβετε εβαλλαν του πεζινα
να καμει δρομολογιο να παει στην Αθηνα.

Οι στρουθοι μας τζι'οι περτιτζοι εμειναν τζιαι θωρουσαν
τζιαι μεταξυ τους με χαραν αρκεψαν τζι'εμιλουσαν.
Δοξαζουμεν τον πλαστην μας που εβοηθησεν μας
τζιαι την ταιστρα να'βρουμεν εμας αξιωσεν μας.

acpacia wrote:Απ’ όλα τ’ άστρα τ΄ ουρανού

ένα είναι που σου μοιάζει

κείνο που βγαίνει την αυγή

κι όλα τα σκοτεινιάζει!

Αν μ'αγαπας κι' ειν' ονειρο
τοτε να μην ξυπνησω
γιατι με την αγαπη σου
ποθω να ξεψυχησω!

Η μανα που σε γενησε εγυρηζε τα ορη
τζιε τρωε μουττες των δετρων τζιε καμε τεθκια κορη
Τζιοσα αστρα εσιη ο ουρανος ναταν ακομα ενα
να ποταβριζα το σιερι μου να το επιανα για σενα

φιλι να΄μαι στα χειλη σου
γελιο στο προσωπο σου
το καρδιοχτυπι στην καρδια
καθε αναστεναγμος σου...

Σαν ηταν ουλοι εκπληκτοι τζαι εκαμναν τον σταυρον τους
μια πεκατσα εκατσεν στο δέντρον πανωθκιόν τους .
"Μα πετε μου τζαι μεν' να δω, τι σας εκπλησσει τοσον
ανακαλυψαν φαρμακον για των πτηνών την νοσον ? "

"Ουσσσου πεκατσα να χαρεις, μεν καμνεις φασαρια,
τζαι έσιει κρισιμη καμπή τωρα η ιστορια !
Τροφην των σιεροπουλιων εβαλαμεν στ' αμματιν
τζαι αν δεν φαμεν δεν πναζουμεν, εστησαμεν γινατιν!"

Τουτα τα λογια ειπασιν, τζι' ακουσεν η πεκατσα
τζαι εφτυς το δειν της αλλαξεν, τζαι έκαμεν μια γκριματσα.
.......


.....Τι ειπεν αραγε η πεκατσα ???? ..... η συνεχεια στο επομενο post (opoios ehei tin kalosini as simplirwsei tin strofi kai na sinehisei tin istoria)

Εμάθετε τι ʼγίνην σε μέρη ελληνικά
ʼντύθην η Αντρονίκη ρούχα ʼβρωπαϊκά.
Φορεί τα πατταλόνια τζαι παʼ στον καβενέν
του καβετζή προστάζει καβέν τζαι ναρκιλλέν.
Τραβά τζʼ έναν τραπέζιν τζαι μιαν μάτσαν χαρκιά
τζʼ αρκίνησεν να παίζει μʼ έναν παλληκαράν.
Δκυό φίλοι του αρφού της την αγρωνίσασιν
πάσιν στον Ευαντζέλην τζαι του το είπασιν.
Πʼ άκουσεν ο Βαντζέλης, πολλά θυμώθηκεν
επήεν εις το σπίτιν καλά ʼρματώθηκεν.
Πκιάννει ευτύς την στράταν τζαι παʼ στον καβενέν
βρίσκει την Αντρονίκην φουμάρει ναρκιλλέν.
- Κρίμαν σε Αντρονίκη την τέγνην πόπιασες
ούλλην την γενεάν μας εσού αντρόπιασες.
- Άφησʼ με ρε Βαγγέλη να παίξω τα χαρκιά
με τούντο παλληκάριν αφούς με αγαπά.
Τραβά το λιβορβόριν την λιβορβόρησεν
που το δεξίν βυζίν της η σφαίρα πέρασεν.
Σύρνει τζαι το μασαίριν που μεσʼ στην θήκην του
τζʼ έσφαξεν την αμέσως την Αντρονίκην του.
Τζειαμαί που την εφκάλλαν απού τα σπίθκια της
μιτσοί τζαι μιάλʼ εκλαίαν τα μαύρα βρύθκια της.
Ποτζεί που την ερέσσαν ούλλοι εκλαίασιν
κρίμαν στην ομορκιάν της ούλλοι ελέασιν.
Τζʼ άμαν την επαιρνούσαν απού τα μαχαζιά
μιτσοί τζαι μιάλʼ εκλαίαν τα άσπρα της βυζιά.
Τζʼ αντάν την επαιρνούσαν απού τον καβενέν
εσπάζαν τα φεντζάνια που πίνναν τον καβέν.
τζʼ όταν την κατεβάζαν μέσα στο μνήμαν της
δκυό φίλοι του αρφού της είχαν το κρίμαν της.

mari0ss wrote:Σαν ηταν ουλοι εκπληκτοι τζαι εκαμναν τον σταυρον τους
μια πεκατσα εκατσεν στο δέντρον πανωθκιόν τους .
"Μα πετε μου τζαι μεν' να δω, τι σας εκπλησσει τοσον
ανακαλυψαν φαρμακον για των πτηνών την νοσον ? "

"Ουσσσου πεκατσα να χαρεις, μεν καμνεις φασαρια,
τζαι έσιει κρισιμη καμπή τωρα η ιστορια !
Τροφην των σιεροπουλιων εβαλαμεν στ' αμματιν
τζαι αν δεν φαμεν δεν πναζουμεν, εστησαμεν γινατιν!"

Τουτα τα λογια ειπασιν, τζι' ακουσεν η πεκατσα
τζαι εφτυς το δειν της αλλαξεν, τζαι έκαμεν μια γκριματσα.
.......


.....Τι ειπεν αραγε η πεκατσα ???? ..... η συνεχεια στο επομενο post (opoios ehei tin kalosini as simplirwsei tin strofi kai na sinehisei tin istoria)

Τουτα τα λογια ειπασιν, τζι' ακουσεν η πεκατσα
τζαι εφτυς το δειν της αλλαξεν, τζαι έκαμεν μια γκριματσα
"Καλα σιορ εν τζι' ειπαμεν πως εισαστε καμπουρες
Να μαθω ηντα που καμνετε, εχω τζιαι γιω καψουρες.

"Ακου να δεις πεκατσα μου, μα μεν το μολοησεις
φαε που τουτη τη τροφή, τζιαι γρονους πολλους θα ζησεις
εμεις οι πεντε που θωρεις γραφουμεν ιστορια
πολλα θα γραφουσιν για μας, μεσα εις στα βιβλια"

"Αλοπως επελλανετε. Εποσφηξεν η βιδα...
παω να φύω που δαμέ, τζιαι καμνω πως εν σας ειδα
Φαινεται μεταφερετε, πουλερικων τη νοσο
πκιανετε το ασημαντο τζιαι καμνετε το τοσο!"

ευκαριστω σου τζιηπεστο τουτο το τραγουδακι
τζιανοιξες τη καρτουλα μου σαν το τρανταφιλλακι
τζιαινανεβω στον ουρανο να διπλοθω να κατσω
να πιασω πεννα τζιαι χαρτι τα καλι σου να γραψω
Τη γη πανω στη ρασιη μου μπορω τζιαι κουβαλω την
τζιαι παω μιλια μακρια τη βουκκα της τη ζαβρια που στεκει τζιαι φιλω την

Χωρις να χανουσιν τζιαιρο για να το συζητησουν
εφκηκαν πας το φορτηγο για να το ασκοπησουν
Μα τζιεινον ενευριασε τζιαι αρκεψε να φωναζει
οπως τον ακαλλικωτο, τον αππαρο π' αφηνιαζει

Οι φιλοι μας εφοηθησαν, τζιαι πεταχτηκαν κατω
τζι΄αφου εφτερατζισασιν, εκατσαν παρακατω
"Μα ντα που του εκαμαμεν; Χαζιρι να μας δερει
σιουρα εν πολυτιμο, τουτο που μεταφερει!!!"

Σκεφτητε φιλοι μου καλοι, τζιαι σιεητταννεφτειτε
η αποστολή ε δυσκολη, αμπα τζιαι φοηθειτε
τουτη η ποτιστρα εφυε, μα σιουρα εννα ρτει αλλη
γιατι τα σιερόπουλλα ταϊζουν τα καπαλι

Αφου το μελετησασιν τζιαι το καλοσκεφτηκαν
ειπαν να παν ξανα κοντα, τζιαι στη φουλιαν εμπηκαν
Η λυση ητουν ευκολη, τζιαι ειπαν να μετρησουν
το χρονο που χρειαζετουν, οστι να τα ταισουν

Μετα θα υπολογιζασιν του άνεμου τη φορα
τζιαι ποσον εν που θελουσιν να παν στη βυτιοφορα
τουτο το αναθεσασιν στον περτικον το μαγκα
γιατι 'τουν δυσκολη δουλεια τζιαι εθελε τζιαι βλαγκα

Αφου εκατσεν ο περτικος με το χαρτι στο σιερι
για να 'ρτει τουτο φορτηγο, εστησεν του καρτερι
Οι αλλοι εσιωπησασιν να μεν τον σαντανωσουν
τζιαι κατσαν νακκον παρατζιει, λλιο να χαλαρωσουν

Υστερον ακουσασιν θορυβον μεαλον
τζιαι ηρτε τζι'εσταματησεν βυτιοφορον αλλον.
Ο περτικος σημειωνε μεσα εις το δεφτερι
να βκαλει υπολογισμους που μονον τζεινος ξερει.

Υστερον που μισην ωρα το φορτηγον τελειωνει
το εργον του εποσπαστηκεν στην εξοδον ισιωνει.
Τζ'αφου απομακρυνθηκε με φασαριαν μυαλη
εσυναχτηχαν τα πουλια για να συντηχουν παλι

Για πες μας φιλε περτικε με το μυαλον ξεφτερι
τζεινα που εσημειωσες μεσα εις το δεφτερι.
Πες μας τα συμπερασματα που εφκαλες να δουμε
εν να τα καταφερουμε στον στοχο μας να μπουμε;

Ο περτικος εκορτωσε τζι' εσουσε τα φτερα του
τζιαι τα αλλα τα πουλια ηρτασιν πιο κοντα του.
Ακουστε φιλοι μου καλοι τζιαι δωστε σημασια
τζιαι πρεπει να τελειωνουμεν με τουντην ιστορια.

Τα φορτηγα που ερκονται τζ' υστερα φευκουν παλε
θελουν να ξηφορτωσουσιν μισην ωραν τζιαι βαλε.
Οι αδρωποι που τα οδηγουν την ωραν που τελειωνουν
μια τσιαρκαν αφταινουσιν τζιαι λλιον χαλαρωνουν.

Τζεινα τα πεντε τα λεπτα π'αφταινουσιν τσιαρον
μες την ποτιστρα μονομιας θα μπουμεν αρον-αρον.
Μα βαρτε το καλα στον νου, εν θα χασομερουμε
εχουμεν τεσσερα λεπτα να φαμεν τζιαι να πιουμε.

Οργανωθηκασιν καλα τζαι εκαμασιν μελετη
εστησαν εναν περτικο σε μια σκοπια να γλεπει !
Οι αλλοι ουλοι εκατσασιν πανω σε μια καφκαλλαν
τζαι τον σκοπο αλλασασιν με το γυρι που εβαλαν!

Τα μμαθκια τους καρφοσασιν πας το σιεροπουλλι
τζαι εμεινασιν τζιαμε κρυφτοι τζαι σιωπησαν ουλλοι !
Ακουσιν εναν θορυβον κοντα τους να κοντεφκει,
το στρουθον πο'φκαλλεν σκοπιαν θωρουν τον να τους νεφκει!

Το φορτηγον επαρκαρεν με ανεσην μεγαλην
κατεβην τζ' ο συνοδηγος αντροσηιν να του βαλει!
Παει πουπισω μονομιας τζ' ο οδηγος βουροντας
τζαι αρκεπσεν τζαι εποτυλιεν το λαστιχον της πομπας!

Ετραβησασιν το λαστιχο πας το σιεροπουλλι
τζιαι τα πουλια που πισω τους εστησαν καραουλλι
η πομπα εξεκινησε εφτυς να μουγγαριζει
το σιερενιο το πουλλι αρκεψε να ταιζει

Οι στρουφοι τζιαι οι περτιτζοι επαρακολουθουσαν
τζ'ακουαν τες καρκιαες τους που εδιπλοβακκουσαν.
Εκαμνασιν υπομονην η ωρα να περασει
τζιαμε που εκουρρωσασιν ειχασιν μιαλην φαση

Επερασεν ωρα μιση τζιαι λλιον παραπανω
το λαστιχον κατεβασαν που πας τ'αεροπλανο.
Αμεσως το τυλιξασιν εκαμαν το κουβαρι
στο φορτηγον εφκαλαν το τζι'αφησαν το βουναρι.

"Αψε τσιαρον ρε Γιαννη να πνασουμεν τε λλιον
ελα τρατταρω σου εγιω ποτουτον που τυλιω.
Αψαν τσιαρον τζιαι οι δκυο τον πουλλον τους να παρουν
τζιαι τα πουλια καταλαβαν εν ωρα να μουνταρουν.

Τα μάτια σου είναι θάλασσα,

ήλιος το πρόσωπό σου

Κι άνοιξη μπορεί να ρθει

με ένα χαμόγελό σου

en itan kalos o arithmos ton posts kai eipa na ton afksisw

ego den katalaba ti enoeis kai ama dei o andreas pos egrapses kati allo edo ektos apo poiimata-mantinades tha fonazei pali.. :face